Δαλεκαρτσέρι

Εξελληνισμένος τύπος του επωνύμου της οικογένειας των Ιταλών ευγενών Ντάλε Καρτσέρι (Dalle Carceri) από τη Βερόνα, πολλοί από τους οποίους ήρθαν στην Ελλάδα με τον Βονιφάτιο τον Μομφερατικό και εγκαταστάθηκαν στην Εύβοια, την οποία δυνάστευσαν περίπου για δύο αιώνες (1203-1383). Δύο μέλη του οίκου αυτού, ο Ραβανός και ο Γυϊβέρτος, εγκαταστάθηκαν στο νησί το 1205 με τον Περογκάρο ως τριτημόριοι ηγεμόνες. Ο Ραβανός πήρε μέρος στην ανταρσία εναντίον του αυτοκράτορα της Ρώμης, στη διάρκεια της οποίας έγινε υποτελής της Βενετίας (1209). Μετά από αυτόν εμφανίζεται η κόρη του, Φελίζα, διάδοχος του ενός τριτημορίου και οι γιοι του Γυϊβέρτου, Μάρκος (1216-25) και Ριχάρδος (1216-20), διάδοχοι του άλλου τριτημορίου. Αυτούς διαδέχτηκε ο Ναρζώτος και ο πεθερός του Γουλιέλμος, που ήρθαν σε πολεμική σύγκρουση με τον ηγεμόνα της Αχαΐας Γουλιέλμο Βιλαρδουίνο, ο οποίος διεκδικούσε τη διαδοχή του Ριχάρδου. Στη διάρκεια της σύγκρουσης ο Ναρζώτος με τον πεθερό του πήραν ως τριτημόριο άρχοντα τον ανιψιό τους Γραβέλα. Το 1262 με τη Συνθήκη των Θηβώναναγνωριζόταν από τον μεν Γ. Βιλαρδουίνο το προηγούμενο καθεστώς, από τους δε Δ. κάποια ψιλή επικυριαρχία του Γουλιέλμου και από τη Βενετία η διάλυση των τιμαρίων, που είχαν δημιουργηθεί από το βάιλό της κατά τον πόλεμο. Τον Γουλιέλμο Δ. διαδέχτηκε ο Γουλιέλμος Β’ (1263-75), τον Ναρζώτο ο Μαρίνος Β’ (1264-78) και τον Γραβέλα οι ανιψιοί του, Γαετάνος και Γραπότσος. Ο Γουλιέλμος Β’ πήρε μέρος στον αγώνα των Φράγκων εναντίον του Βυζαντίου. Μετά τον θάνατό του στη ναυμαχία της Δημητριάδας, τον διαδέχτηκε ο αδελφός του Γυϊβέρτος Β’ (1275-79), στην αυλή του οποίου ζούσε η Φελίζα, χήρα του Ναρζώτου. Αυτήν παντρεύτηκε ο αυλικός Λικάριος, που αποστάτησε και πήρε το μέρος των Βυζαντινών. Όταν μάλιστα πολιορκούσε τη Χαλκίδα συνέλαβε τον Γυϊβέρτο, που πέθανε από συγκοπή ενώ τον οδηγούσαν στο Βυζάντιο. Σημαντικότερος από τους απογόνους αυτών θεωρείται ο Νικόλαος Γ’, δούκας του Αιγαίου και ηγεμόνας της Εύβοιας. Πήρε μέρος στη Σύνοδο των Θηβών (1373) και στην ένωση των Φράγκων ηγεμόνων εναντίον των Τούρκων. Μετά τον θάνατό του (1383) οι κτήσεις των Δ. περιήλθαν στα χέρια του Γιαννούλη ντ’ Ανσέ.